DO RECENZOWANIA KSIĄŻEK ZACHĘCA

„Skradziony obraz”, P. Baccalario i A. Gatti

Pewnego razu ktoś ukradł z galerii sztuki małowartościowyobraz. Detektywi poszukują rozwiązania tej zagadki. Po co komu dzieło bezwartości? Okazuje się, że w jego ramie ukryto tajemnicę jego ceny. Rozpoczynasię pełne przygód poszukiwanie złodzieja. Wydarzenia toczą się w Paryżu.

„Skradziony obraz” to ciekawa historia, którą czyta sięszybko. Akcja jest dynamiczna, każdy rozdział przynosi nowe odkrycia, nowefakty, przez to czytelnik nie ma czasu się nudzić. Książka nauczyła mnie tego,że sprawca kradzieży lub morderstwa zawsze zostanie złapany i ukarany. Każdą,nawet najtrudniejszą zagadkę można rozwiązać mając przyjaciół. Zapraszam dobiblioteki!

Julia Krokos, lat 11
Gazetka „Głos Siódemki”

„Oskar i Pani Róża”, Eric Emmanuel Schmitt

Książka Erica Emmanuela Schmitta pt. „Oskar i Pani Róża” to ciekawa i fascynująca opowieść dla młodzieży i dorosłych, ale bardzo trudna w odbiorze przez młodszych czytelników 

z uwagi na poruszane kwestie dotyczące cierpienia. Autor pokazuje nam jak akceptować cierpienie, które może być przyczyną zniechęcenia czy depresji, jednocześnie przekazuje nam przesłanie, by doceniać każdą chwilę życia – daru cennego, ale nie bezterminowego. 

Opowieść została napisana w formie listów młodziutkiego Oskara – głównego bohatera, ciężko i nieuleczalnie chorego, który opisuje dwanaście swoich ostatnich dni w szpitalu. Musiał on zmierzyć się nie tylko ze swoją śmiertelną chorobą, ale też z już przeżytym życiem i tym, którego nie będzie już miał możliwości przeżyć. W codziennych listach do Boga przedstawia swoje wyobrażenia, a może marzenia, o życiu osoby, która z małego dziecka staje się po kolei nastolatkiem, dorosłą postacią, żonatym mężczyzną i w końcu starszym człowiekiem. To zadziwiające jak mały, niespełna dziesięcioletni chłopiec, potrafił w tych listach zawrzeć sens życia i śmierci. Tak naprawdę jest to utwór o cierpieniu, o budowaniu wiary w chwili straszliwej próby przezwyciężenia choroby oraz o nieuchronności tego, co wkrótce nastąpi, co kiedyś spotka każdego z nas. Zdaje się, że autor celowo przedstawia śmierć z dziecięcej perspektywy, gdyż niektóre wypowiedzi Oskara zawierają wiele poczucia humoru i pozytywnego nastawienia, co sprawia, że mimo poruszanej smutnej i trudnej tematyki śmierci, książkę odbiera się jako pogodną, a nawet zabawną. 

Książka ta bardzo mi się podoba i wszystkich zachęcam do jej przeczytania. Jest to bardzo realistyczny utwór, opowiadający o problemach, z którymi możemy się spotkać w naszym codziennym życiu, a które mogą być trudne do przezwyciężenia. Z uwagi na zakończenie książki nie uniknęłam łez wzruszenia, żalu, może też nadziei. Mimo tego, książka nie powoduje, że czytelnik rozczula się nad sobą, wręcz przeciwnie: zmusza czytelnika do zweryfikowania swojego dotychczasowego życia, którego nigdy i w żadnych okolicznościach nie należy marnować. Ja osobiście po przeczytaniu tego utworu pomyślałam sobie, że każdy dzień naszego życia może być tym ostatnim dniem, dlatego trzeba żyć intensywnie, ale też w zgodzie z własnym sumieniem, we wspólnocie i porozumieniu z rodziną, tak, by życie zawsze sprawiało nam przyjemność. Co ciekawe książka ta była dużo trudniejsza w odbiorze dla mojej mamy, która nie była w stanie przeczytać jej tak jak ja na jeden raz. Później mama powiedziała mi, że człowiek często koncentruje swoją energię życiową na zupełnie nieistotnych drobiazgach, gdy tymczasem powinien bardziej doceniać swoich bliskich, którzy zawsze są oparciem, niezależnie od tego co człowieka w życiu spotyka. 

Marta Gryczka, kl. 6a
Zespół Szkół nr 2 w Pile
Gazetka „Niecodziennik Szkolny”

„Tango", Sławomir Mrożek

Każdemu miłośnikowi  twórczości Sławomira Mrożka polecam dramat „Tango" mówiący o walce pokoleń, sprzeczności między ugodowością, a anarchią, szukając odpowiedzi  w środowisku.                                                                                                                                

Akcja dramatu toczy się wokół rodziny Stolimów, których życie jest całkowicie pozbawione wartości moralnych oraz różnego rodzaju praw życiowych, ponieważ ich pokolenie, doprowadziło do anarchii, tzn. każdy może robić co chce, łamanie zasad jest zaszczytem. Syn Stomilów, Artur , nie ma już z czym walczyć, ale podejmuje próbę uporządkowania takiego świata. Na marne jednak poszły jego wysiłki. Dramat kończy się  tytułowym tangiem, ukazując zwycięstwo  prymitywnej kultury. Prostak Edek  przejmuje władzą, oświadczając, że wszyscy mają go słuchać.

Moim zdaniem sztukę Mrożka można traktować nie tylko jako ostrzeżenie przed zniszczeniem wartościowej jednostki przez bezwzględną siłę totalitarną, ale również, jako przestrogę przed siłami niszczącymi ludzkie wartości,  nihilizmem i anarchią. Podjęte przez Artura   próby uporządkowania otoczenia  nie powiodły się, poniosły klęskę , zwycięża  tępy Edek, zabijając Artura. Nakazuje on podporządkowanym sobie obywatelom bezgraniczne posłuszeństwo. Wymownym obrazem klęski Artura, pomimo, że już nie żył,  jest wymuszony przez Wuja Eugeniusza taniec tanga z Edkiem - co oznacza, że do domu Stomila powrócił wszechwładny chaos moralny.  Uważam, że to ostrzeżenie autora utworu przed groźbą zniszczenia wrażliwości, inteligencji i zastąpienia jej  brutalnością, po prostu tępotą  i zwykłym chamstwem. 

Utwór ten jest godny przeczytania, gdyż można odczytać go jako przypowieść o niszczeniu ludzi wybitnych, zagubionych w rzeczywistości, a usiłujących odbudować świat wartości moralnych i etycznych. 

Sandra Bronk
Gimnazjum nr 4 w Rumi
Gazetka „Ogryzek”

„Innym świecie", Gustaw Herling–Grudziński

Jako, że jestem miłośniczką literaturyokresu II wojny światowej, a przede wszystkim tematyki losów ludzi przebywającychw obozach koncentracyjnych i obozach pracy, polecam przeczytanie wspomnieńGustawa Herlinga–Grudzińskiego w „Innym świecie". Dramat ten  jest wspomnieniem pobytu autora w gułagu podArchangielskiem ,w latach czterdziestych minionego wieku, a więc w okresiestalinizmu.

Akcja utworu obejmuje zarówno cyklwspomnień przeżyć samego  autora,jak  i opisy  doznań i zachowań innych więźniów. Utwór tenprzedstawia przypadki degradacji ludzkich istot osaczonych w łagrze. Nie starasię osądzać innych,  odnośnie utraty ichwięzów międzyludzkich, w tym tych, którzy nie potrafią już być solidarni,usiłując przeżyć najgorsze , nawet za cenę kosztu innych, wykorzystując donosy,nie rzadko nawet za cenę  śmierci swychtowarzyszy niedoli. Moralność w łagrach staje się sprawą obcą dotyczy torównież kobiet. Dopuszcza się wszystko, by tylko przeżyć. Zanikły wszelkieludzkie uczucia, całokształtem rządzi tylko instynkt samozachowawczy,dopuszczający wszystko, nie ważne,  czy  kosztem pozostałych więźniów. 

Moim zdaniem Grudziński w swoim dziele, w sposób wymowny, przedstawił procesniszczenia człowieka w sowieckich obozach pracy. Była to rozpaczliwa  walka o zachowanie godności.

Dzieło to w moim odczuciu jestwspaniałym studium psychologicznym człowieka walczącego o przeżycie, nawetkosztem utraty człowieczeństwa.

Sandra Bronk
Gimnazjum nr 4 w Rumi
Gazetkaszkolna „Ogryzek”

„W Brighton”, Graham Greene

Twórczość Grahama Greene albo się uwielbia, albo nie trawi. „W Brighton” nie stanowi wyjątku, a ja należę do osób wielbiących wszystko, co pan Greene kiedykolwiek napisał. Mogłabym prawdopodobnie czytać z zamiłowaniem jego listy zakupów. Moje opinie nigdy nie są obiektywne, bo nie powinny być, ale Greene to osoba, którą faworyzuję. On, Evelyn Waugh i więcej angielskich pisarzy z tamtych czasów, którzy są zbyt monotonni i flegmatyczni dla wielu ludzi.

Tak więc „W Brighton” opowiada, najprościej mówiąc, o życiu bez uczuć i perspektyw. Miejsce akcji to oczywiście Brighton, angielskie miasto zlokalizowane na południu kraju, czas akcji to lata 30. Głównym bohaterem jest chłopiec, który przejmuje gang po zmarłym szefie. Wplątuje się w coraz większą ilość bójek ulicznych, kradzieży, zabójstw i w jeden niewinny romans z dziewczyną z baru.

Lekka, krótka, ale dająca chociaż troszkę do myślenia lektura. Bardzo lubiana przez kilku(nastu, dziesięciu) brytyjskich artystów, ano i nawet jeśli się nie uważa, że mogłoby się polubić Greena, zawsze warto coś jego przeczytać.

Róża Walaszczyk
Gimnazjum nr 4 w Rumi
Gazetka "Ogryzek"

Powieść pt.: "Hobbit" czyli tam i z powrotem napisał J.R.R. Tolkien. Jest to książka fantastyczna. Pisarz napisał również trylogię "Władca Pierścieni", która była kontynuacją "Hobbita".  Treść przełożyła Maria Skibniewska, a wiersze Włodzimierz Lewik.

Główny bohater Bilbo Baggins przeżywa swoją pierwszą przygodę w życiu. Wraz z 13 krasnoludami i Gadalfem , który towarzyszy im część drogi. Po co wyruszyli ? Co było celem wyprawy? Czy przeżyją ? Jakie przygody spotkają ich po drodze? Również na podstawie książki został wykonany film, więc dla tych co nie lubią czytać lub są leniuchami polecam sięgnąć po film.

Moim zdanie książka jest bardzo wciągająca. Warto poświęcić dla niej czas, nie będziecie żałowali. Mi bardzo przypadła do gustu chociaż na początku musiałam przeczytać ją jako lekturę co nie chętnie zaczęłam czytać, ale nie żałuję tego. Teraz jest to jedna z moich ulubionych książek. 

Kamila Pelczarska
Zespół Szkół im. Fredry w Odrzykoniu
Gazetka "Lider"

„Ostatnie spotkanie”, Nicholas Sparks

„Ostatnia piosenka” to film z gatunku melodramatów. Dzieło napisane przez Nicholasa Sparksa - amerykańskiego pisarza i scenarzysty. Scenariusz tego filmu napisał wraz z Jeffem Von Wie. Na podstawie którego Julie Anna Robinson wyreżyserowała film. Premiera filmu odbyła się 31 marca 2010 roku w Los Angeles. Zaś w Polsce dopiero 20 marca 2014 roku.

Opowiada ona o siedemnastoletniej Ronnie, którą zagrała Miley Cyrus, zostaje zmuszona do spędzenia wakacji z ojcem Gregiem w jego postać wcielił się Steve Miller. Ten próbuje naprawić ich relacji. Czy mu się uda?  Czy wakacje będą udane? Również będzie wątek miłosny Ronnie i …………. W kim się zakocha? Jesteście ciekawi jak potoczą się losy rodziny ? Oglądnijcie a na pewno nie będziecie żałować.

Moim zdaniem jest to film bardzo poruszający. Jest to jeden z moich ulubionych filmów. Polecam.

Kamila Pelczarska
Zespół Szkół im. Fredry w Odrzykoniu
Gazetka "Lider"

„Skąpy ojciec”, Molier

Komedia z gatunku dramatu, pt. „Skąpiec”, którą napisał Molier, największy komediopisarz francuski w XVII wieku. Książka została napisana przez autora w latach jego życia. Czytając tę książkę zwróciłam uwagę na szkic wykonane prze Lucjana Ławickiego, są one staranne i precyzyjne. Utwór przełożył Tadeusz Żeleński (Boy). Wydawnictw Greg wydało tę książkę w 2003 roku.

Jest to pięcioaktowy utwór pisany prozą. Problemem jest skąpstwo głównego bohatera- Harpagona. Skąpi on nawet swoim dzieciom – Elizie i Kleantowi. Czy przez skąpstwo i chciwość Harpagona rodzina się rozpadnie? Czy dzieci wybaczą ojcu, że się nimi nie interesował? Jeżeli jesteście ciekawi jak potoczą się losy bohaterów książki to sięgnijcie po nią, można ją znaleźć nawet w bibliotece, a w księgarni możecie ą kupić za jedyne 4 złote.

Moim zdaniem książka jest pouczająca. Można zobaczyć jak dzieci cierpią z powodu skąpstwa. Książka bardzo mi się podobała, jest warta przeczytania.

Kamila Pelczarska
Zespół Szkół im. Fredry w Odrzykoniu
Gazetka "Lider"

„Czerwona królowa”, Victoria Aveyard

Ostatnio sięgnęłam po książkę pt. „Czerwona królowa”. Wybrałam ją, z polecenia koleżanki i muszę przyznać, że bardzo mnie wciągnęła. Jest to powieść, której akcja rozgrywa się w przyszłości, a fantastyka przeplata się z codziennością.

Książka opowiada o dziewczynie, która urodziła się w biednej rodzinie i dorastała w mieście Pale. Ma młodszą siostrę, która jest krawcową, trzech braci na wojnie oraz przyjaciela- Kilorna. Cały świat dzieli ludzi ze względu na kolor krwi. Na Srebrnych- potężnych, władczych, o wspaniałych mocach oraz Czerwonych- biednych, służących. 17-letnia dziewczyna- Mare Barrow- Czerwona spotyka tajemniczą osobę, którą próbuje okraść. Tajemniczy mężczyzna daje jej pieniądze, które Mare postanawia przeznaczyć na ucieczkę przed poborem do wojska razem z przyjacielem.

Okazuje się jednak,  że Mare- Czerwona ma w sobie niezwykłą moc i jest jeszcze potężniejsza od Srebrnych… Ta historia posiada wiele wątków min. o miłości, przyjaźni, rodzinie i władzy. W powieści króluje zasada: „Każdy może zdradzić każdego.”

Gorąco zachęcam do przeczytania książki, każda kartka dosłownie wciąga czytelnika w następną. Pojawiają się niespodziewane zwroty akcji, sprawiające, że książka jest jeszcze bardziej ciekawa.

Następną częścią „Czerwonej królowej” jest „Szklany miecz” (myślę, że ta informacja przyda się tym, którzy zdecydują się sięgnąć po pierwszy tom), a w 2017 r. doczekamy się kontynuacji.

Marta Babska IIE
Gimnazjum nr 12 im. S. Lema w Szczecinie

”Nocny”,  Emily Barr 

Książka autorstwa Emily Barr pt. „Nocny” to utwór literacki o bardzo ciekawej fabule. Akcja dzieje się w Londynie w XXI wieku. Ma bardzo interesujące i wciągające wątki.

Thiller ten opowiada o losach głównej bohaterki-Lary. Jest to niezwykła historia, ponieważ ma ona za sobą straszną przeszłość związaną z przemytem narkotyków. Gdy jest już zamężna poznajemy jej historię. Niestety Lara strasznie nudzi się bycie przykładną żoną. Naprawdę nie kocha swojego męża-Sama, a w związku czuła się samotna i smutna. Pewnego dnia, gdy znajduje prace w Londynie wszystko się zmienia. Musi tam dojeżdżać pociągiem nocnym (w niedziele wieczór wyjazd ,w piątek wieczór powrót),tam poznaje Guya. Przechodzą razem romans  ,choć mężczyzna również jest w związku małżeńskim i ma dzieci. Pewnego dnia gdy wracali razem pociągiem nocnym kochanek głównej bohaterki zostaje zamordowany , a Lara znika bez śladu. Od tego momentu rozpoczynają się poszukiwania głównej bohaterki. Gdy już wszyscy myślą ,że kobieta leży gdzieś martwa jej przyjaciółka- Iris rozpoczyna poszukiwania na własną rękę. 

Książka ta jest bardzo wciągająca i ma naprawdę niespodziewane zakończenie jeśli chodzi o odnalezienie głównej bohaterki ,co wiąże się trochę z jej przeszłością. Jest to dobra alternatywa dla osób, które lubią zagadki i psychologiczne książki. Moim zdaniem „Nocny” to bestseller jeśli chodzi o thrillery, które do tej pory przeczytałam. Mimo wielu zagadek książka daje do myślenia. Uważam ,że książka jest godna polecenia.

Julia Markowska

Gimnazjum Nr 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie