DO RECENZOWANIA KSIĄŻEK ZACHĘCA

"Akademia Pana Kleksa"

Jan Brzechwa - prawie każdy go zna. Autor wielu świetnych bajek dla dzieci, w tym Akademii Pana Kleksa. Ilustracje do niej wykonał Mikołaj Kamler. Wydało ją wydawnictwo Greg. Opowiada ona o przygodach Adasia Niezgódki, któremu nic w domu nie wychodziło rodzice postanowili wysłać go do Akademii Pana Kleksa. Tam poznał Pana Kleksa, jego szpaka Mateusza i innych chłopców, którzy uczęszczali do tej akademii (imiona wszystkich chłopców zaczynały się na A). Książka jest wesoła, ale na końcu trochę smutna.

Polecam ją wszystkim dzieciom ponieważ jest tego naprawdę warta.

Julia Biroś kl.4 SP

Redakcja "The voice of students"

Henryk Sienkiewicz, ,,W pustyni i w puszczy”

Pewnie wielu z was zastanawia się, czy warto przeczytać tę lekturę. Osobiście myślę, że tak, więc mam nadzieję, iż moje argumenty przekonają Was do poznania przygód głównych bohaterów – Stasia i Nel.

Książkę pt. ,,W pustyni i w puszczy” napisał Henryk Sienkiewicz, który zainspirowany usłyszaną opowieścią o uprowadzonym chłopcu oraz córką przyjaciela postanowił wymyślić nową powieść o dwójce najlepszych przyjaciół, czyli Nel Rawlison i Stasiu Tarkowskim. W świecie przedstawionym trwała wojna – Anglicy kontra Arabowie. Dzieci zostały porwane dla okupu za Fatmę, czyli rodzinę Mahdiego, który uważał się wraz ze swoimi wyznawcami za proroka. Podczas podróży na wielbłądach z Arabami bohaterowie przeżyli wiele przygód np. przetrwali burzę piaskową. Staś zawsze starał się chronić swoją koleżankę, przez co dostał parę razy korbaczem, głodził się i pracował, by zarobić na pożywienie dla przyjaciółki. Gdy była chora na febrę starał się jej pomóc na wszelkie możliwe sposoby. Urządził im również mieszkanie we wnętrzu baobabu. Wyobraźcie sobie, jak to jest mieszkać we wnętrzu drzewa. W książce jest jeszcze wspomniane o Kalim i Mei – czarnoskórych ludziach, którzy towarzyszyli przyjaciołom w ucieczce. Później dołączył do nich słoń, którego Nel nazwała King. W powieści występuje dużo nowych pojęć, przez co można lepiej poznać kontynent afrykański.

Moim zdaniem tą lekturę warto przeczytać nie tylko ze względu na samą opowieść, ale ze względu ukrytego przeznaczenia tej książki. Myślę, iż autor chciał pokazać jak powinny się zachowywać dzieci. Osobiście sądzę, że teraz są rozpieszczone i roszczeniowe, lecz jeśli chłopcy byliby jak Staś – bardziej honorowi i odważni, a dziewczynki jak Nel – milsze, uczynniejsze i wdzięczniejsze – świat byłby rajem.

Agata Brandenbuger, ZS2 Piła, Niecodziennik Szkolny

CZY WARTO PRZECZYTAĆ MANGĘ PT. ,,GDY ZAPŁACZĄ CYKADY - KSIĘGA POKUTY CZ.1"

Lubicie czytać komiksy i książki? Mangi są dla was! Są to komiksy w formie książek, które się czyta od tyłu. Ja ostatnio jedną przeczytałam i urzekła moje serce, więc mam nadzieję, że wy też będziecie nią zafascynowani!

Mangę pt. ,,Gdy zapłaczą cykady - Księga pokuty cz.1" napisał Karin Suzuragi. Głównym bohaterem tej serii Rena Ryuuguu jest nastoletnia dziewczynka, która ciężko przeżyła rozwód rodziców. Rena mieszka w Hinamizawie - małej wiosce owianej wielką tajemnicą i legendą. Bohaterka jest jedną z pięciu członków najsławniejszego klubu szkolnego, lecz ukrywa przed przyjaciółmi wielki sekret. Dziewczynka, gdy jeszcze była małym dzieckiem, straciła mamę, która bez słowa odeszła do innego mężczyzny i zostawiła jej tatę. Wyprowadzili się więc do innego miasta, nie bacząc na legendarną klątwę, bo w nią nie wierzyli. Rena bardzo to przeżyła, więc chciała się zranić, gdyż twierdziła, iż to przez nią jej mama zostawiła jej ojca, lecz gdy tylko przecięła sobie skórę w ranie zobaczyła tysiące larw. Wtedy dostrzegła postać - czcigodnego Oyashiro, który powiedział, że klątwa przestanie działać, gdy wróci do Hinamizawy. Bohaterka przeczytała legendę, która mówiła o tym, jak Oyashiro zamienił złe demony prześladujące mieszkańców wioski w ludzi i nakazał im, aby nie gościli nikogo, ani żeby nie odchodzili z wioski, bo czeka ich klątwa. Niektórzy się nie usłuchali i skarżyli się potem na larwy wychodzące z ran, których nikt inny nie widział. Rena odkrywa tajemnice, przez co jest obserwowana, więc informacje przekazuje swojemu koledze przez telefon, przewidując, iż może umrzeć. Co jest przyczyną tragicznych zgonów?

Moim zdaniem warto to przeczytać, tym bardziej, iż rozwiązanie jest szokujące. Myślę, że każdemu, kto lubi kryminały i zagadki manga się spodoba !:)

Agata Brandenburger, ZS2 Piła, Niecodziennik Szkolny

CZY WARTO PRZECZYTAĆ KSIĄŻKĘ ,,W PUSTYNI I W PUSZCZY” H. SIENKIEWICZA?

Moim zdaniem czytanie tej książki to naprawdę strata czasu, ponieważ są tam strasznie długie opisy i byłoby z niej można wyciąć co najmniej połowę tekstu. Głównymi bohaterami lektury jest Staś i Nel, którzy mieszkali w Port-Saidzie (pewne miasto w Afryce). Staś jest Polakiem i ma czternaście lat, a Nel jest Angielką i ma osiem lat. Ich ojcowie Pan Rawlison i Pan Tarkowski są przyjaciółmi. Oboje są wdowcami. Ojciec Nel jest jednym z dyrektorów kompanii Kanału Sueskiego, a tata Stasia był starszym inżynierem tejże kompanii. Pewnego dnia, ojcowie wyjechali na jedną z budów w innym mieście, a ich dzieci miały dojechać kolejnego dnia. Lecz niestety, dzieci zostały uprowadzone przez pewnych beduinów. Staś nie raz odstąpił małej bint posiłek, nawet jeśli sam był bardzo głody i padał z wycieczenia. Po przebyciu prawie całej pustyni, gdy na drodze stanął im lew, chłopiec, który jako jedyny potrafił strzelać z broni palnej, postrzelił go i przy okazji beduinów. Wtedy Staś, dziewczynka, Mea i Kali (Mea i Kali to dzieci, które poznali podczas wyprawy) byli już wolni. Zaczęła się trudniejsza część podróży Stasia i Nel. Weszli w zakątki puszczy, udomowili słonia, którego nazwali Kingiem, zamieszkali w wielkim baobabie. Gdy przeszli całą Afrykę, w końcu dotarli do ojców, za którymi tęsknili i nawet nie wiedzieli, czy jeszcze kiedykolwiek ich zobaczą.

Łucja Kabacińska, ZS2 Piła, Niecodziennik Szkolny

BAŚNIOBÓR

Baśniobór to niezwykły cykl książek składający się z pięciu tomów, a kontynuacją jest ,,Smocza straż'' wszystkie są napisane przez Brandona Mull'a. Przygody odbywają się głównie w Stanach Zjednoczonych.

Seria ta opowiada o niezwykłych przygodach rodzeństwa, Kendry i Setha. W pewne wakacje rodzice rodzeństwa musieli wyjechać na rejs statkiem. Gdyż jakiś czas temu zmarli ich jedni dziadkowie, musieli pojechać do dziadków, którzy mieszkali zdecydowanie dalej i prawie w ogóle ich nie znali. Na tych wakacjach poznali wielką tajemnice dziadków Sorensonów, ponieważ dziadek był opiekunem Baśnioboru, czyli rezerwatu z magicznymi istotami, miejscami i czarodziejami. Poznali dobrą stronę rezerwatu, a także i tą przerażającą. Gdyż w końcu nadeszła noc kupały, czyli dzień gdy wszystkie istoty mogą wyjść ze swych kryjówek. Po tym ciężkim wydarzeniu rodzeństwo najpierw musi uratować rodzinę, a potem walczą nawet o losy całego świata. Do cyklu tych cudownych książek można dokupić ,,Przewodnik opiekuna Baśnioboru”, w którym dowiemy się więcej na temat magicznych rezerwatów, istot, demonów, miejsc, smoków, a także artefaktów. Głównym zadaniem rodziny jest powstrzymanie Stowarzyszenia Wieczornej Gwiazdy przed zdobyciem wszystkich pięciu artefaktów, które są poukrywane w pięciu tajemniczych rezerwatach takim jest np. Baśniobór. Ponieważ gdy uda im się zebrać te przedmioty, otworzą wtedy Zzyzx, czyli więzienie, w którym są najgroźniejsze demony. Jak te demony wyjdą na świat, na ziemi nic nie zostanie, nadejdzie koniec świata i wszędzie będzie ciemność. Czy rodzinie uda się powstrzymać Stowarzyszenie Wieczornej Gwiazdy? Jeśli chcecie się tego dowiedzieć, przeczytajcie cykl tych książek.

Moim zdaniem cykl tych książek jest po prostu genialny. Nieraz, gdy zdarza mi się zasnąć w ciekawym momencie, to w szkole jestem „nieobecna” na lekcjach i głowię się, co może wydarzyć się dalej. Autor ,,Eragona” skomentował tę książkę, jako genialną jednak żałuję, że nie mógł przeczytać jej w dzieciństwie. A jeszcze inny, że J.K.Rowling powinna mieć się na baczności (autorka Harry'ego Potter'a). Polecam tę książkę do przeczytania każdemu bez względu na wiek.

Łucja Kabacińska, ZS2 Piła, Nieodziennik Szkolny

Książka ,,Tak jakby dziennik”

Książka pt. ,,Tak jakby dziennik” została napisana przez Julkę (Quick), piętnastoletnią młodą pisarkę. Książka, a właściwie dziennik bardzo przypadł mi do gustu, dlatego z chęcią trochę o nim opowiem.

Dzienniki to mój ulubiony gatunek jeśli chodzi o książki. Bardzo lubię czytać o przygodach innych ludzi, a zwłaszcza jeżeli są one śmiesznie i humorystycznie opowiedziane, ponieważ bardzo poprawiają mi humor. Teraz może kilka słów o autorce. Piętnastoletnia Julka (nie lubi kiedy mówią na nią Julia) jest osobą z bardzo dużym poczuciem humoru i wieloma pasjami takimi jak nagrywanie filmików na You Tube, granie na ukulele, rysownie, szycie, fotografowanie i oczywiście pisanie. Ma młodszego brata i królika Dudusia. Posiada wielu przyjaciół, ale ci najlepsi to: Julek, Emilia i Zosia – którzy pojawiają się często w książce. Największym plusem tej książki jest to, że przy jej czytaniu nie ma opcji, żeby się nie uśmiechnąć (albo gorzej - dostać ataku śmiechu). Dziennik może przeczytać każdy, ale sądzę, że jest przeznaczony głównie dla młodzieży, ponieważ jest napisany w młodzieżowym języku. Naprawdę nie mam pojęcia, skąd Julka bierze te wszystkie ''żarciki'', ale wiem, że świetnie jej to wychodzi. Dzieło wzbogacone jest o własnoręcznie wykonane przez Quick rysunki, które dodają całości uroku. Oprawa graficzna przypomina notes, co nadaje realistycznego wyglądu, a rysunki wyglądają jak narysowane ołówkiem. Jeden z moich ulubionych rysunków przedstawia kartkówkę Julki z matematyki, na której są przedstawione rozwiązane działania (ale wszystkie niestety źle), a obok są dorysowane przez nią kwiatki i dopisek: ,,Czy dostanę dwójkę za te piękne tulipany? :) Następnie jest odpowiedź nauczyciela i ocena: ,,To są róże, nie tulipany i wystawiona ocena „1”. Naucz się rysować!” Zwala z nóg, prawda? Świetnym dodatkiem jest także miejsce na opisanie własnego dnia w dzienniku.

Przeczytanie tej książki skutkuje poprawą humoru i świetną zabawą, dlatego polecam ją każdemu! Jak dotąd jest to moja ulubiona książka ze wszystkich, jakie czytałam. Dziennik oceniam na 6!

Dominika Kobiołka, ZS2 Piła, Niecodziennik Szkolny

„Afryka Kazika”, Łukasz Wierzbicki

Czy chcielibyście poznać Afrykę? Pytam, ponieważ mam do polecenia pewną książkę pt. Afryka Kazika autorstwa Łukasza Wierzbickiego. Jest oparta na faktach. Opowiada o Kazimierzu Nowaku, który jako pierwszy przemierzył ten tajemniczy kontynent na rowerze. Miał on żonę Marysię i dwójkę dzieci. Podczas wyprawy spotkało go dużo przygód, został na przykład uratowany przez żyrafy albo przeżył prawdziwą burzę piaskową.

Ta książka jest jedną z moich ulubionych, więc mam powody ją polecić. Czytając ją, wręcz nie można przestać, bo opisane zdarzenia zawierają sporo adrenaliny i po prostu masz ochotę wiedzieć, co się dalej wydarzy. Polecam ją przede wszystkim ciekawskim dzieciom, bo można się z niej wiele dowiedzieć, lecz niektórym dorosłym też się przyda.

Magdalena Sierhart, ZS2 Piła, Niecodziennik Szkolny

„Ania z Zielonego Wzgórza”, Lucy Maud Montgomery

Czy chcielibyście poszerzyć granicę swojej wyobraźni? Jeśli tak, to przeczytajcie książkę „Ania z Zielonego Wzgórza” autorstwa Lucy Maud Montgomery, ponieważ ta powieść opowiada o 11-letniej rudowłosej Ani Shirley, która ma bardzo duży świat imaginacji. Ania jest bardzo gadatliwą i upartą dziewczynką, co czyni ją dość oryginalną osóbką. Ma za sobą wiele zaskakujących i zabawnych przygód typu upicie swojej koleżanki Diany winem. Opiekunami Ani byli Maryla i Mateusz Cuthbert.

Moim zdaniem jest to książka idealna przede wszystkim dla dziewczyn, ale myślę, że niektórym chłopcom też się spodoba. Przez wszystkie przygody adoptowanej dziewczynki książka staje się coraz ciekawsza wraz z czasem czytania. Powieść uczy, że wszystkim zdarzają się błędy, ale nie trzeba się nimi przejmować i przedstawia ważne wartości. Jednak pokazuje również surowość dorosłych wobec dzieci. Dodam jeszcze, że książka ta jest bestsellerem.

Magdalena Sierhart, ZS2 Piła, Niecodziennik Szkolny

Roald Dahl, „Charlie i fabryka czekolady”

„Charlie i fabryka czekolady” to książka autorstwa Roalda Dahla. Opowiada o chłopcu pochodzącym z ubogiej rodziny. Jego ulubionym smakołykiem była czekolada. Jadł ją raz do roku. Pan Willy Wonka, właściciel fabryki czekolady, pewnego razu ogłosił konkurs, w którym do wygrania było 5 złotych talonów. Zbliżały się urodziny Charliego, co oznaczało prawdopodobnie jego jedyną szansę na wygraną. Jednak nie udało się. Pewnego razu Charlie wracając ze szkoły, znalazł 50 centów. Pobiegł do najbliższego sklepu i kupił batonik Pana Wonki, zjadł go z rozkoszą. Poprosił o jeszcze jeden, otwierając smakołyk, chłopiec zauważył coś złotego. Nie miał wątpliwości, że to złoty talon. Kilka osób próbowało go przekupić. Sprzedawca powiedział mu, żeby biegł do domu i nigdzie się nie zatrzymywał. Gdy dziadek Joe dowiedział się, to od razu zgłosił się na ochotnika, żeby iść z Charliem do wytwórni. Rodzice zgodzili się. Następnego dnia o godzinie 10:00 Pan Willy Wonka otworzył bramę i z niecierpliwością popędzał gości do środka. Charlie z dziadkiem wszystko podziwiali. Zaczęły się labirynty prowadzące w dół. Po pokonaniu wszystkich korytarzy pięciu zdobywców złotych talonów z rodzicami, wyjątkiem był dziadek Joe, z Panem Wonka na czele weszli do ogromniej sali przez, którą płynęła rzeka gorącej czekolady. Po pewnym czasie wszyscy zauważyli małe stworzenia czyli Umpa-Lumpy. Pan Willy zaczął o nich opowiadać. W międzyczasie Augustus Gloop zanurzył rękę w rzece i jadł ją ile tylko się dało. Wpadł do czekolady i został wessany przez rury. Jego rodzice za przewodnictwem Umpa-Lumpy poszli w miejsce, gdzie miał wypłynąć. Tak też się stało. Pan Wonka wsiadł wraz z uczestnikami wycieczki do łódki wisłowanej przez jego małych pomocników. Płynęli rzeczką, aż dopłynęli do wielkiej sali, do której miał dostęp tylko właściciel fabryki. Pan Wonka zaczął się chwalić swoimi nowymi wynalazkami. Zawołał wszystkich do jednej z maszyn, wcisnął trzy przyciski i rozległ się duży hałas. Potem każdemu przytrafiło się coś złego i wszyscy byli zmęczeni oprócz Charliego i dziadka Joe. Pan Wonka zdecydował, że pojadą windą. Po zakończeniu całodziennej wędrówki został tylko Charlie. Właściciel fabryki zdecydował, że to on odziedziczy fabrykę po nim.

Książka bardzo mi się podobała. Trzymała cały czas w napięciu. Uważam, że warto ją przeczytać.

Tomasz Chlebek, ZS 2 Piła, Niecodziennik Szkolny

"W pustyni i w puszczy"

Głównymi bohaterami powieści Henryka Sienkiewicza pt. „W pustyni i w puszczy” są Stać i Nel. Akcja rozgrywa się w Afryce.

Książka opowiada o dwójce uprowadzonych dzieci. Staś był czternastoletnim Polakiem. Bardzo odważny, pomysłowy i mądry chłopak opiekował się swoją młodszą przyjaciółką. Nel zaś była Angielką w wieku 8 lat. Stasia traktowała jak starszego brata. Posiadała też psa o imieniu Saba. Przeżyli oni wiele przygód m.in. burzę piaskową, uwolnili słonia, zarządzali karawaną, której początek dał Staś. Powieść kończy się szczęśliwym odnalezieniem porwanej dwójki.

Książka bardzo mi się podobała, gdyż lubię powieści przygodowe. Akcja trzymała w napięciu, była bardzo dynamiczna. Bardzo ciekawiły mnie losy dzieci. Podziwiam Stasia za jego odwagę i doskonałość.

Tomasz Chlebek, ZS2 Piła, Niecodziennik Szkolny