DO RECENZOWANIA KSIĄŻEK ZACHĘCA

,,Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek (czterech prawych i sześciu lewych)''

Książkę pt.,,Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek (czterech prawych i sześciu lewych)'' napisała Justyna Bednarek, a zilustrował ją Daniel de Latour. Wydało ją wydawnictwo Poradnik K. Książka opowiada o niezwykle ciekawych, śmiesznych i czasami smutnych historiach. Jest 10 rozdziałów, czyli tyle ile jest różnorodnych skarpetek. Be (jej pełne imię to Basia ale rodzice mówią na nią Be bo tak jest krócej) razem z mamą zastanawiają się czemu do pralki trafiają zawsze dwie skarpetki, a wychodzi z niej jedna.

Książka ta jest idealna dla dzieci z klas 1-3SP. Polecam ją wszystkim osobom, które lubią czytać różnego rodzaju książki.

Julia Biroś kl. 4 SP

redakcja "The voice of students"

,,Dziennik cwaniaczka - stara bieda''

Dziennik cwaniaczka- stara bieda to już część serii napisanej i zilustrowanej przez Jeff Kiney. Na język polski przetłumaczył ją Joanna Wajs. Jest ona w postaci komiksu, więc idealnie nadaje się do przecztania dla osób, które nie za bardzo lubią czytać. Opowiada o Gregu i jego śmiesznych przygodach wraz z przyjaciółmi i rodziną. Mi najbardziej podobał się wątek z wyjazdem na szkolną wycieczke do Głodowego Gospodarstwa.

Bardzo polecam tą i inne części tej serii.

Julia Biroś kl.4 SP

redakcja ,,The voice of students''

Książka „Koszmarny Karolek Władcy Mroku” – Francesca Simon

Spośród ostatnio przeczytanych przeze mnie książek szczególnie chciałabym polecić nowe opowiadania o Koszmarnym Karolku pt „Władcy Mroku”. Autorką książki, jak każdych przygód Karolka jest Francesca Simon.

Ta amerykańska autorka mieszka w Londynie wraz ze swoim mężem i synkiem. Dorastała w Kalifornii a kształciła się w najlepszych uniwersytetach Yale i Oxford. Pracowała jako dziennikarka zajmując się głównie teatrem. Obecnie jest znaną pisarką dla dzieci w różnym wieku

„Koszmarny Karolek” to seria książek o bardzo psotliwym a wręcz okropnym chłopcu. Ukazało się już wiele książek z tej serii. Władcy Mroku to książka o tyle wyjątkowa, iż zawiera zbiór opowiadań. Rozpoczyna ją rozdział Koszmarny Karolek i Mroczna Zmora. W tym rozdziale dowiadujemy się, że nawet najbardziej dokuczliwe dzieci również miewają swoje strachy i nie ma kogoś kto się "niczego nie boi". Drugi rozdział nosi tytuł Koszmarny Karolek i wszechwładni władcy. Przeznaczony jest raczej dla starszych dzieci, które odrobinę znają historię i geografię. Trzeci rozdział nosi tytuł Koszmarny Karolek i konieczny keczup.. Karolek, który uwielbia keczup dowiaduje się, że jest on zrobiony z pomidorów, więc przestaje się nim objadać. Ostatni rozdział jest na temat świata owadów i nosi tytuł Koszmarne Robale. W rozdziale tym przedstawiono rekordy, osobliwości świata robali i ciekawe ich nazwy.

W każdym opowiadaniu towarzyszą chłopcu znane już czytelnikom z poprzednich części postacie z jego najbliższego otoczenia. Jest młodszy braciszek Karolka, Doskonały Damianek , oraz jego szkolni koledzy i nauczyciele. Cała książka usiana jest dziwnymi postaciami, których przydomki w pełni je charakteryzują. Ordynarny Olo, Chciwy Henio, Ruda Rebeka, Demoniczna Dydona, pani Kat-Toporska, Ambitny Arnold czy Wredna Wandzia to niektóre z osób , które pojawiają się w książce. Uwagę czytelnika przyciąga jednak przede wszystkim sam Karolek. Bo Karol jest jaki jest. Mówi "larwo" na młodszego brata i przezywa wszystkich wokoło. Koszmarny Karolek nie powinien być wzorem do naśladowania, ale jego pomysły bawią dzieci i mają one ochotę brać z niego przykład.

„Koszmarny Karolek Władcy Mroku ” to książka , która zainteresuje zarówno starszych jak i młodszych czytelników, chłopców i dziewczynki. Rodzice czytając opowiadania o

Karolku mojej siostrze również świetnie się bawili. Polecam ją dla każdego kto jest fanem Karolka ale także dla tych, którzy nigdy nie sięgnęli po jego przygody.

Kamila Mikołajuk klasa V B, Szkoła Podstawowa nr 48 im. Wojsk Ochrony Pogranicza

„Krzyżacy” czytani na nowo

Wielu na myśl o tym, że ma przeczytać „Krzyżaków” Henryka Sienkiewicza, popada w czarną rozpacz, myśląc, że nie podoła temu zadaniu. Odstrasza ich grubość książki oraz język i styl, którymi została napisana. Ja natomiast uważam, że powieść jest interesująca i może zaciekawić współczesnego młodego człowieka.

Opowiada ona o losach młodego rycerza Zbyszka z Bogdańca oraz o dwóch kobietach jego życia Danusi i Jagience. Jego perypetie miłosne rozgrywają się na tle konfliktu polsko-krzyżackiego na przełomie XIV i XV w. Fabuła jest rozbudowana zawiera dużo opisów obyczajów rycerskich oraz wydarzeń historycznych, które mogą być obce współczesnemu człowiekowi. Dlatego czyta się ją z ciekawością, ponieważ można się z niej dowiedzieć wielu interesujących informacji o średniowieczu. Epoka ta jest współcześnie bardzo popularna, ponieważ akcja wielu Utworów fantasy nawiązuje do tego okresu. Dlatego Krzyżacy mogą być przydatni w przybliżeniu realiów epoki.

Akcja tego utworu jest dynamiczna, obfitująca w różne przygody głównego bohatera, które czytelnik śledzi z zapartym tchem. Tym bardziej, że fabuła jest nieprzewidywalna i zawiera dużo zwrotów akcji, jak na przykład śmierć głównej bohaterki Danusi czy akt miłosierdzia Juranda ze Spychowa dokonany nad oprawcą jego córki.

Zaletą książki są również niebanalne kreacje bohaterów. Mają oni dobre jak i złe cechy przez co są prawdziwi. Obok postaci fikcyjnych autor ukazał postacie historyczne, które wyposażył we własną osobowość. Na kartach powieści możemy spotkać takie sławy jak Zawiszę Czarnego, Władysława Jagiełłę, księcia Witolda oraz Konrada i Ulricha von Jungingenów.

Podsumowując zachęcam wszystkich, aby na nowo odkryli Sienkiewicza, szczególnie tych którzy interesują się epoką średniowiecza.

Piotr Subocz
Gimnazjum nr. 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie

„Wiedźmin” – dla tych, którzy wierzą w zmory.

Andrzej Sapkowski zadebiutował w czasopiśmie „Fantastyka” swoim pierwszym opowiadaniem o przygodach najsłynniejszego wiedźmina Geralta z Rivii. Tekst został doceniony zarówno przez krytyków jak i czytelników, co zapoczątkowało sagę o wiedźminie. Dzisiaj książki o Geralcie znają wszyscy ludzie na świecie.

Co świadczy o jej popularności?

Po pierwsze dynamiczna, ciekawa fabuła pełna tajemnic i zagadek, z których część zostaje rozwiązana, inne natomiast czytelnik musi sam sobie dopowiedzieć.

Po drugie, na uwagę zasługuje fantastyczny świat stworzony przez Sapkowskiego pełen strzyg, smoków oraz Dopplerów, dzierzb, z których wiele inspirowanych jest mitologią słowiańską, tak słabo dziś znaną.

Po trzecie, sam główny bohater jest osobą nietuzinkową i skąplikowaną. Z jednej strony nieczuły, pozbawiony skrupułów zabójca potworów, z drugiej ulegający wdziękom kobiecym namiętny kochanek, z trzeciej wierny przyjaciel i opiekun, a przede wszystkim samotnik pogardzany przez społeczeństwo.

Po czwarte zaś, o atrakcyjności cyklu świadczą przygody wiedźmina i jego kompanów, a także losy najbardziej zagadkowej postaci w książce – Ciri.

Dla tych, którzy w książkach szukają niesamowitych przeżyć, wartkiej akcji oraz oderwania od rzeczywistości, z czystym sumieniem mogę polecić sagę o wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego.

Piotr Subocz Gimnazjum nr. 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie.

Hobbit – czyli wielka wyprawa małych stworów.

„Hobbit – czyli tam i z powrotem” to pierwsza książka J.R.R. Tolkiena, która wprowadza czytelników w fantastyczny świat Śródziemia i jest uznawana za prolog do trylogii „Władca pierścieni”. Choć przeznaczona dla młodzieży, czytana jest przez wszystkich i ja również ją polecam.

Opowiada ona o losach Bilba Baginsa – leniwego hobbita, który za namową czarodzieja Gandalfa wyrusza w podróż, która zmieni całe jego życie. Razem z Bilbem w drogę udaje się dwunastu krasnoludów, którzy chcą odzyskać zagarnięty przez smoka, należący wcześniej do nich skarb. W trakcie wędrówki muszą uporać się wieloma przeszkodami, dzięki czemu książka jest ciekawa. Czytelnik ciągle spotyka się z nowymi postaciami, miejscami oraz przygodami. O atrakcyjności książki świadczy również fakt, że główny bohater to postać dynamiczna. Od momentu wyruszenia na wyprawę Bilbo ciągle się zmienia. Przestaje być leniwym, ceniącym dobrobyt i wygodę hobbitem, a staje się dla innych bohaterem.

Tolkiena należy docenić za stworzenie takich postaci jak Gollum czy Beorn. Pierwszy z nich to tragiczne stworzenie zniewolone mocą pierścienia, przerażające dla innych, ale z drugiej strony wzbudzające uczucie litości. Drugi natomiast to pół człowiek pół niedźwiedź mieszkający u wrót do Mrocznej Puszczy, niechętnie nastawiony do obcych, lecz troskliwy obrońca zwierząt.

Autor oprócz motywów wędrownych takich jak smoki, elfy i krasnoludy, wprowadził do swojego utworu wiele niespotykanych w innych dziełach, co jest dużą zaletą książki. Wymyślił hobbitów, wargów, uosobione pająki i orły.

Ważna jest również wymowa książki, która ukazuje, że ktoś początkowo niedoceniany może przysłużyć się sprawie bardziej niż uznany przez wszystkich bohater.

Moim zdaniem książka ta może umilić czas wszystkim tym, którzy pragną uciec od szarej rzeczywistości w fantastyczny świat przygód.

Piotr Subocz Gimnazjum nr. 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie.

„Cała prawda”, Dan Gemainhart

Książką godną polecenia jest powieść pt. „cała prawda” autorstwa Dana Gemainharta.

Głównym bohaterem jest Marc. Chłopiec chory na białaczkę, który podąża za marzeniami.

Chłopak uciekł z domu ze swoim psem Beau. Pragnął żeby przed śmiercią spełniło się jego marzenie którym było wspięcie się na szczyt góry.

Podczas podróży napotkali wiele przeciwności losu takich jak napaść, brak pieniędzy na bilet autobusowy albo głód. Chłopiec postanowił osiągnąć cel samodzielnie bez niczyjej pomocy. Dorośli zachęcali go do skorzystania z niej lecz uległ tylko kiedy kobiety o anielskich głosach dały mu jedzenie.

Chłopiec powiedział o swoich planach tylko kierowcy ciężarówki dzięki, któremu nie zginął na zboczu góry. Książka zakończyła się happy endem w którym choroba chłopca zanika a on wraca do rodziny.

Nie wiadomo czy chłopiec zdobył szczyt czy był nadal u podnóża góry lecz Marc był zadowolony z siebie lecz smutny, że naraził rodzinę na tyle zmartwień.

Lektura zachwyca fabułą wzruszającą jak również ciekawą. Po przeczytaniu książki czytelnik jest poddany wielu refleksjom.

Konrad Sielicki

Gimnazjum nr 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie

„Mały Książę” Antoine de Saint-Exupéry

Książka „Mały Książę” autorstwa Antoine de Saint-Exupéryego. Pierwsze wydanie pojawiło się w 1943 roku. Jest to powiastka filozoficzna z myślą o czytelnikach w młodym wieku

Głównym bohaterem jest mały książę który mieszkał na asteroidzie B-612. Zamieszkiwał ją sam. Była na niej róża którą traktował jak swoją miłość. Chłopiec spędzał wolny czas oglądając zachody słońca, wyrywając baobaby które mogły zniszczyć asteroidę oraz pielęgnując różę.

Bohater opuścił planetę po „kłótni” z kwiatem. Przeleciał przez asteroidy które zamieszkiwali: król bez poddanych, pijaka pijącego by zapomnie, że pije, latarnika zapalającego latarnię co minutę, bankiera liczącego gwiazdy, próżnego i geografa radzącego mu przylecieć na Ziemię.

Jego podróż skończyła się na Ziemi. Przeżywa tutaj wiele przygód szukając przyjaciół. Poznaje na planecie lisa, róże, żmiję i kilku ludzi. Po rozmowie z różami w ogrodzie zgorzkniał przypominając sobie o kwiatku który został na planecie. Stwierdził, że jego ukochana róża jest wyjątkowa i nie ma drugiej takiej pięknej jak ona.

Mały książę oswoił lisa który pragnął zostać jego przyjacielem. Chłopiec nie czuł się dobrze ze zwierzęciem, gdyż znał je zbyt krótko by mogli zostać przyjaciółmi. Myśląc o swojej miłości, że pielęgnował ją od pojawienia się jej na asteroidzie zasmucił się i zapragnął powrócić do domu.

Podróżując dalej spotkał żmiję. Obiecała mu powrót na swoja planetę. Mały książę przestraszył się lecz pozwolił żeby żmija go ukąsiła.

Bohater zginął. Książka jest poruszająca. Idealnie nadaje się dla czytelników młodych zarówno jak dla dorosłych.

Książkę polecam wszystkim. Przyjemnie się ją czyta oraz nie straszy ilością treści.

Konrad Sielicki

Gimnazjum nr 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie

Niby nie ma ideału!

Powieść pt. "Szatan z siódmej klasy" autorstwa Kornela Makuszyńskiego jest książką o przygodach młodego detektywa. Akcja rozgrywa się w pierwszej połowie XX wieku we wsi Bejgoła oraz w Warszawie - rodzinnym mieście Adasia. Główny bohater jest nazywany "Szatanem", „Diabłem”, ponieważ znajduje rozwiązania w każdej trudnej sytuacji. Pomaga rozwikłać zagadkę „znikającej” setki swojemu młodszemu koledze ze szkoły, bez trudu odnajduje domowego złodzieja lodów, pomaga też rodzinie swojego profesora rozwiązać zagadkę znikających drzwi.

Wydarzenia opisywane w książce są bardzo ciekawe. Myślę, że zainteresują osoby które lubią książki przygodowe. Kreacja głównego bohatera dowodzi, że idealni chłopcy istnieją. Adaś Cisowski nie ma żadnej wady. Bohater bez skazy nie jest jednak naturalny. Myślę, że byłby bardziej wiarygodny mając choć jedną złą cechę charakteru…

Recenzja powieści pt. ,,Szatan z siódmej klasy”

Powieść ,,Szatan z siódmej klasy”, która jest dziełem Kornela Makuszyńskiego to bardzo ciekawa opowieść przygodowo-detektywistyczna pełna humoru i różnego rodzaju komizmu.

Pierwszoplanową postacią jest tu siedemnastoletni Adam Cisowski. Szczery, wesoły o bystrym umyśle chłopak z łatwością rozwiązuje trudne zagadki i nie boi się nowych wyzwań. Makuszyński doskonale i barwnie zarysował sylwetki swoich bohaterów: roztargnionego i dobrodusznego profesora Gąsowskiego, pięknej Wandy o fiołkowych oczach i jej ojca – szalonego matematyka Iwa, który swym głosem wzbudza respekt i grozę.

Akcja powieści, której głównym wątkiem jest poszukiwanie ukrytego w 1813 roku skarbu, jest wartka, ciekawa, zaskakująca nagłymi zwrotami i niebezpiecznymi wydarzeniami. Przeciwnikami Adasia są dwaj złodzieje, którzy, by zdobyć skarb, posuwają się do uwięzienia chłopca. Cisowski z uporem dąży do rozwiązania zagadki, odkrywa kolejne wskazówki, by wreszcie udowodnić, że w pełni zasługuje na miano Szatana, które nadał mu profesor historii. Co więcej, przeżywa również miłość i wszystko wskazuje na to, że jest ona odwzajemniona…

Utwór ma ponadczasową wymowę i uniwersalny charakter, myślę, że książka jest warta przeczytania.

Norbert Szypuła